بذر گل پای خر

گل پای خر گلی از خانواده گل مروارید و بومی اروپا و بخش‌هایی از آسیای غربی و مرکزی است که از دیرباز به دلیل خواص دارویی آن کشت می شده است. گفته می شود که به عنوان یک چای گیاهی برای درمان عفونت های تنفسی، گلودرد، نقرس، آنفولانزا و تب استفاده می شود. این گیاه با گل زرد چشمگیر خود یکی از اولین گیاهان گلدار است که پس از زمستان دیده می شود.

گل پای خر در مناطق کم ارتفاع از جمله سواحل رودخانه ها، مزارع مرطوب یا مراتع، کنار جاده ها و مناطق آشفته رشد می کند. همچنین می توان آن را در مکان های خشک تر و در خاک های فقیر یافت.

ویژگی های ظاهری گل پای خر:

گل پای خر که ظاهراً شبیه قاصدک‌ها هستند، در اوایل بهار بر روی ساقه‌های بلند برگ‌های فلس می‌زنند. برگ های کلتفوت که پس از دانه زدن گل ها ظاهر می شوند، در اوایل تابستان پژمرده می شوند و می میرند. سر گل ها از گلچه های زرد با یک ردیف بیرونی از براکت است. ارتفاع این گیاه معمولاً 10 تا 30 سانتی متر است. برگ ها در حاشیه خود دارای دندانه های زاویه دار هستند. هر ساقه یک گل منفرد دارد که فقط در روزهای آفتابی باز می شود.

مراقبت از گیاه گل پای خر:

گل پای خر گیاهی علفی و چند ساله است که از طریق بذر و ریزوم پخش می شود. بذرها در بهار وارد خاک می شوند و تنها پس از دو روز، بذرها شروع به جوانه زدن می کنند. گل پای خر گیاهی بسیار سخت است و در اکثر شرایط از جمله خاک های رسی مرطوب به خوبی رشد می کند. کود دهی هر نیم ماه یک بار در طول فصل رشد واجب است. گل پای خر در مناطق کم ارتفاع مانند رودخانه‌ها و علفزارهای مرطوب و در مناطق آشفته مانند کنار جاده‌ها بهترین رشد را دارد، اگرچه در مکان‌های خشک نیز رشد می‌کند.

نور خورشید مناسب:

بهترین موقعیت، آفتاب کامل است، اما کلتفوت در برابر نیمه سایه نیز مقاوم است.

خاک مناسب:

گل پای خر یک گیاه قوی و بسیار سازگار است و بیشتر در خاک‌های بایر رشد می‌کند. خاک لومی مخلوط با ماسه یا شن ریز مناسب است. به شرطی که از خاک بدون پیت استفاده شود و مقداری ماسه در آن گنجانده شود، امکان کشت در گلدان نیز وجود دارد.

آبیاری مناسب:

در مکان های آفتابی، همیشه باید مراقب بود که خاک مرطوب باشد. بنابراین آبیاری منظم، ترجیحاً صبح، به طوری که گیاه نتواند رطوبت زیادی را بسوزاند یا تبخیر کند، ضروری است.