بذر نخل مسافر

نخل مسافر یا راونالا سرده ای از گیاهان گلدار تک لپه ای و بومی ماداگاسکار است. این نخل یک نخل واقعی نیست و بیشتر به خانواده موزها مربوط می شود. درخت مسافر درختی همیشه سبز با تاجی باز و بادبزن مانند است. این درخت به طور گسترده به عنوان یک گیاه زینتی در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری کشت می شود.

نام رایج «نخل مسافر» برگرفته از حکایات است که مسافران تشنه می توانند تا 1.5 لیتر آب آشامیدنی جمع آوری شده در غلاف برگ ها را به دست آورند. از این گیاه به عنوان قطب نما برای مسافران نیز یاد می شود، زیرا تصور می شود که همیشه خود را در امتداد محور شمال-جنوب جهت می دهد، اگرچه این همیشه درست نیست. یک دلیل احتمالی برای چنین جهت گیری، تلاش گیاه برای مواجهه با تاج برگ های خود در مسیر شرقی-غربی خورشید است تا میزان نور جذب شده را به حداکثر برساند. به عنوان نماد هتل رافلز، سنگاپور استفاده می شود.

ویژگی های ظاهری نخل مسافر:

ارتفاع آن در طبیعت تا 30 متر می رسد، اما معمولاً در کشت کوتاه تر است. تاج متقارن و بادبزن شکل است. این گیاه برگ‌های بزرگ موز مانندی تولید می‌کند که هرکدام می‌توانند 2.5 تا 4 متر طول و 80 تا 150 سانتی‌متر عرض داشته باشند تنه چوبی مانند و گل‌های کوچک با براکت‌های قایق‌مانند سفید، که در گل‌آذین‌های نامحسوس به طول تا 30 سانتی‌متر در میان دمبرگ‌های برگ تولید می‌شوند. میوه ها قهوه ای، چوبی، کپسول های 3 لوب هستند. دانه‌های متعدد، سیاه، نازک پوشیده شده با ارل آبی براق و پرمو، که توسط پرندگان خورده می‌شود. به دلیل ظاهر گرمسیری و تاج معماری آن در مناظر کشت می‌شود.

مراقبت از گیاه نخل مسافر:

رشد گیاه در ابتدا کند است، تنه ها ممکن است تا 3 سال طول بکشد تا از زیر زمین بیرون بیایند، اما سرعت رشد پس از آن تسریع می شود. بذر بهتر است در خاک مرطوب و شنی با دمای 20 درجه سانتیگراد کاشته شود. نهال های 2 تا 6 ماهه در خاک غنی، عمیق و لومی در زیر نور کامل آفتاب کاشته می شوند و در زمان کاشت مواد آلی را در خاک می گنجانند تا از خشک شدن ریشه ها جلوگیری شود. از کاشت در مناطق با باد شدید خودداری کنید زیرا ممکن است منجر به پاره شدن برگها شود. غلاف برگ و گلبرگ ها ممکن است آب راکد را جمع آوری کند و مکان های بالقوه پرورش پشه باشد.

نور خورشید مناسب:

نخل مسافر آفتاب کامل تا نیمه سایه را می تواند تحمل کند.

خاک مناسب:

خاکهای لومی مرطوب، با زهکشی خوب، و کودهای غنی از نیتروژن معمولی را برای رشد شاخ و برگ سرسبزتر ترجیح می دهد. نخل مسافر مقداری ماسه را تحمل می کند اما خاک لومی کمی اسیدی را ترجیح می دهد.

آبیاری مناسب:

نخل مسافر به آبیاری متوسط نیاز دارد. تقریبا هر 10 روز نیاز به آبیاری دارد.