بذر ریواس

ریواس یک گیاه چند ساله علفی که از ریزوم های کوتاه و ضخیم رشد می کند. ریواس قبل از قرن 18 در اروپا رشد کرده و برای اهداف دارویی استفاده می شدند. اگرچه ریواس یک سبزی است، اما اغلب از آن در آشپزی مانند میوه ها استفاده می شود. ساقه‌های برگ را می‌توان به‌صورت خام استفاده کرد، زمانی که بافتی ترد دارند (مشابه کرفس، اگرچه در خانواده‌ای متفاوت است)، اما بیشتر با شکر پخته می‌شوند و در پای، کرامبل و سایر دسرها استفاده می‌شوند. آنها طعم قوی و ترش دارند.

ویژگی های ظاهری ریواس:

ریواس برگ های بزرگ مثلثی شکل حاوی سطوح بالایی از اسید اگزالیک و گلیکوزیدهای آنترون دارد. گل‌های کوچک در گل‌آذین‌های بزرگ مرکب به رنگ سبز مایل به سفید تا رز مایل به قرمز دسته‌بندی می‌شوند. رنگ ساقه های ریواس می تواند از قرمز متمایل به زرشکی، تا صورتی روشن خالدار تا سبز روشن متفاوت باشد.

اندازه و فاصله کاشت ریواس:

ریواس را در ردیف هایی به فاصله 40 سانتی متر بکارید.

مراقبت از گیاه ریواس:

برای رشد خوب نیاز به بارندگی و یک دوره سرد سالانه تا 7-9 هفته در دمای 3 درجه سانتیگراد دارد. ریواس در مناطقی که زمین در زمستان یخ می زند بهترین رشد را دارد. ریواس به مکانی باز و آفتابی با خاک مرطوب اما بدون زهکشی نیاز دارد، زیرا در زمستان غرق شدن در آب را دوست ندارد. از کاشت در مکان هایی که به ویژه مستعد یخبندان دیررس هستند خودداری کنید، زیرا ممکن است ساقه های جوان آسیب ببینند.

نور خورشید مناسب:

باید حداقل شش ساعت در معرض نور مستقیم خورشید قرار می گیرند.

خاک مناسب:

خاک های لومی شنی با زهکشی خوب، حاصلخیز و با pH بین 5.5 تا 7.2 را ترجیح می دهد.

آبیاری مناسب:

آبیاری متوسط و منظم بدون غرقاب شدن را دوست دارد.

برداشت ریواس:

ریواس پس از گذشت 80 الی 90 روز آماده برداشت است. ریواس به محض برداشت آماده مصرف است و ساقه های تازه بریده شده سفت و براق هستند.