بذر ذرت توت فرنگی

ذرت توت فرنگی می تواند یک ذرت عالی برای پختن و خوردن باشد. بعد از برداشت دانه های قرمز می توان از آنها برای پاپ کورن استفاده کرد. طول هر خوشه ذرت حدود 3 تا 5 اینچ است. می توانید انتظار داشته باشید که از هر ساقه حدود 2-4 خوشه ذرت برداشت کنید. ذرت توت فرنگی به رنگ قرمز یاقوتی تیره تبدیل می شود.

ویژگی های ظاهری ذرت توت فرنگی:

ذرت توت فرنگی روی گیاهانی رشد می کند که در نهایت حدود 4 فوت قد دارند و هر ساقه 2 تا 4 خوشه کوچک ذرت خواهد داشت. ذرت توت فرنگی به رنگ قرمز یاقوتی خواهد بود و دانه های آن بسیار متراکم تر از ذرت معمولی ذرت سفید یا زرد معمولی شما خواهد بود.

اندازه و فاصله کاشت ذرت توت فرنگی:

بذرها را در گروه های سه تایی به فاصله هر 20 تا 30 سانتی متری در امتداد یک ردیف بکارید.

مرافبت از گیاه ذرت توت فرنگی:

ذرت توت فرنگی را بعد از رد شدن خطر یخبندان، در عمق 1 سانتی متری در فضای باز بکارید. ذرت یک تغذیه کننده سنگین است و در خاک حاصلخیز با زهکشی خوب و آب فراوان بهترین عملکرد را دارد.

نور خورشید مناسب:

ذرت توت فرنگی باید در نور کامل خورشید رشد کند.

خاک مناسب:

ذرت توت فرنگی تغذیه کننده های نیتروژن سنگین هستند. کمبود نیتروژن در ذرت توت فرنگی باعث زرد شدن برگها و کند شدن رشد می شود. دو کاربرد کود با نیتروژن بالا در طول فصل رشد باعث می شود محصول دارای مواد مغذی کافی باشد.

آبیاری مناسب:

اگرچه ذرت توت فرنگی به خشکی مقاوم است، آبیاری تکمیلی برای اطمینان از یک محصول سالم و بالغ مهم است. در شرایط خشک رشد می کند، اما بلال کوچک با هسته های کوچک و سخت خواهد بود. رطوبت خاک به ویژه زمانی که گیاهان برای گرده افشانی و در هنگام رسیدن میوه منگوله تولید می کنند بسیار مهم است.

این نوع ذرت با حداقل 1 سانتی متر آب در هفته بهترین رشد را دارد. زمانی که بارندگی کم است و زمانی که ۱ سانتی متر بالای خاک خشک می شود، ردیف های ذرت را آبیاری کنید.

برداشت ذرت توت فرنگی:

ذرت توت فرنگی در حدود 100 روز آماده برداشت خواهد بود. اگر از گوش ها به عنوان تزئین استفاده می کنید، اجازه دهید به مدت یک ماه روی ساقه خشک شوند. اگر هدف نهایی شما پاپ کورن است، اجازه دهید تا یک ماه دیگر پس از چیدن گوش ها خشک شوند.