بذر بابچی

بابچی گیاهی است که در طب سنتی هند و چین استفاده می شود. دانه های این گیاه حاوی انواع کومارین ها از جمله پسورالن است. این گیاه از قرن‌ها قبل در لکودرما، پسوریازیس، ویتیلیگو، آسم، زخم‌ها، اختلالات کلیوی و به‌عنوان یک داروی مقوی و ضد التهابی استفاده می‌شده است. روغن بابچی یک اسانس مهم است که در چندین طب سنتی برای درمان اختلالات مختلف استفاده می شود. این عامل گیاه درمانی دارای تعدادی از فعالیت های دارویی از جمله عوامل ضد باکتریایی، ضد قارچی، آنتی اکسیدانی، ضد التهابی، تعدیل کننده ایمنی و ضد تومور است.

ویژگی های ظاهری بابچی:

بابچی 50 تا 90 سانتی متر رشد می کند و گیاهی یک ساله است. دارای گلهای بنفش کم رنگ در خوشه های کوتاه، متراکم و زیر بغل است. تاج آن بنفش کم رنگ است. بارزترین ویژگی آن وجود غدد ریز قهوه ای رنگ است که در بافت سطحی تمام قسمت های گیاه غوطه ور شده و رایحه ای متمایز و مطبوع به آن می بخشد.

اندازه و فاصله کاشت بابچی:

بابچی را در ردیف هایی با فاصله 20 الی 30 سانتی متر از هم قرار دهید.

مراقبت از گیاه بابچی:

بابچی از تیر تا مرداد گل می دهد و دانه ها از شهریور تا مهر می رسند.بابچی را می توان به خوبی در آب و هوای نیمه گرمسیری با بارندگی کم تا متوسط ​​در خاک های مختلف از خاک های لومی متوسط ​​شنی تا خاک های پنبه ای سیاه کشت کرد. در انواع خاک ها از خاک های پنبه ای متوسط ​​تا سیاه شنی به خوبی رشد می کند. بابچی به خاکی با زهکشی خوب در موقعیت آفتابی نیاز دارد در سایه نمی تواند رشد کند و خاک مرطوب را ترجیح می دهد.

گیاهان نسبت به اختلال ریشه بسیار تحمل نمی‌کنند، بهتر است در موقعیت‌های دائمی خود در حالی که هنوز کوچک هستند کاشته شوند این گونه با برخی از باکتری‌های خاک رابطه همزیستی دارد، این باکتری‌ها بر روی ریشه‌ها گره‌هایی ایجاد می‌کنند و نیتروژن اتمسفر را تثبیت می‌کنند. مقداری از این نیتروژن توسط گیاه در حال رشد استفاده می شود، اما برخی از آن می تواند توسط گیاهان دیگری که در نزدیکی رشد می کنند نیز استفاده شود.

نور خورشید مناسب:

آفتاب کامل را ترجیح می دهد.

خاک مناسب:

خاک لومی قرمز با مواد آلی خوب و pH در محدوده 6.5-7.5 برای کشت مناسب است.

آبیاری مناسب:

به آبیاری منظم و متوسط احتیاج دارد.