بذر منگوستین (ترگیل)

منگوستین (ترگیل) همچنین به عنوان ترنجبین ارغوانی شناخته می‌شود، یک درخت همیشه سبز گرمسیری با میوه‌های خوراکی بومی مناطق گرمسیری اطراف اقیانوس هند است. منشا آن به دلیل کشت گسترده ماقبل تاریخ نامشخص است. این درخت عمدتاً در جنوب شرقی آسیا، جنوب غربی هند و سایر مناطق گرمسیری مانند کلمبیا و پورتوریکو رشد می کند.

ویژگی های ظاهری منگوستین (ترگیل)

در هر میوه، گوشت خوراکی معطری که اطراف هر دانه را احاطه کرده است، از نظر گیاه شناسی آندوکارپ، یعنی لایه داخلی تخمدان است. میوه منگوستین شیرین و تند، آبدار، تا حدودی فیبری، با وزیکول های پر از مایع (مانند گوشت مرکبات)، با پوست غیرقابل خوردن، قرمز مایل به بنفش عمیق (exocarp) در زمان رسیدن است.اندازه و شکل دانه ها شبیه بادام است.

مراقبت از منگوستین (ترگیل)

درخت منگوستین درخت گرمسیری است و باید در شرایط دائمی گرم رشد کند، زیرا قرار گرفتن در معرض دمای کمتر از 0 درجه سانتیگراد برای دوره های طولانی معمولاً یک گیاه بالغ را می کشد. آنها به خوبی پس از دوره های سرماخوردگی کوتاه بهبود می یابند . بذر به سرعت می میرد، اما اگر خیسانده شود، جوانه زنی بذر بین 14 تا 21 روز طول می کشد.

پس از کاشت، به منظور کنترل علف های هرز، مزرعه را مالچ پاشی می کنند. پیوند در فصل بارندگی انجام می شود زیرا درختان جوان احتمالاً در اثر خشکسالی آسیب می بینند. از آنجایی که درختان جوان نیاز به سایه دارند، کشت مخلوط با برگ های موز، چنار، رامبوتان، دوریان یا نارگیل موثر است. محدوده دمایی ایده آل برای رشد و تولید میوه 25-35 درجه سانتیگراد با رطوبت نسبی بیش از 80 درصد است.

نور خورشید مناسب:

این درختچه در آفتاب کامل تا نیمه سایه بهترین عملکرد را دارد.

خاک مناسب:

درختان منگوستین سیستم ریشه ای ضعیفی دارند و خاک های عمیق و با زهکشی خوب با رطوبت بالا را ترجیح می دهند که اغلب در سواحل رودخانه ها رشد می کنند. با خاک های آهکی، شنی، خاک های آبرفتی یا خاک های شنی با محتوای مواد آلی کم سازگار نیست.

آبیاری مناسب:

درختان ترنجبین به یک بارندگی خوب در طول سال (کمتر از 40 میلی متر در ماه) و یک فصل خشک 3-5 هفته ای نیاز دارند.

برداشت منگوستین (ترگیل):

بلوغ میوه‌های ترنجبین 5 تا 6 ماه طول می‌کشد و برداشت زمانی اتفاق می‌افتد که پریکارپ بنفش باشد.