بذر درخت مرگ موش

درخت مرگ موش گونه‌ای از درختان بقولات سریع‌رشد بومی جنوب شرقی مکزیک، بلیز و گواتمالا است. درخت مرگ موش علاوه بر محدوده بومی خود، در بسیاری از مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری، از جمله دریای کارائیب، بخش‌های شمالی آمریکای جنوبی، آفریقای مرکزی، بخش‌هایی از هند، بخش‌هایی از سریلانکا، بخش‌هایی از میانمار و آسیای جنوب شرقی کشت می‌شود. برای ایجاد سایه برای رشد چای، قهوه و کاکائو، به عنوان کود سبز، به عنوان علوفه، به ویژه برای بز و گوسفند، و در حصارهای زنده استفاده می شود. از مواد تشکیل دهنده سم موش است.

ویژگی های ظاهری درخت مرگ موش:

درخت مرگ موش درختی با اندازه متوسط ​​است که 10 تا 12 متر ارتفاع دارد. پوست آن صاف است و رنگ آن می تواند از خاکستری مایل به سفید تا قهوه ای قرمز تیره متغیر باشد. گل ها در انتهای شاخه هایی قرار دارند که بدون برگ هستند. این گل ها دارای رنگ صورتی روشن تا یاسی است که با رنگ سفید متمایز می شود. یک لکه زرد کم رنگ معمولا در پایه گل قرار دارد. میوه درخت غلافی به طول حدود 10-15 سانتی متر است. وقتی نارس باشد سبز است و وقتی به بلوغ می رسد زرد مایل به قهوه ای می شود. غلاف چهار تا ده دانه قهوه ای گرد تولید می کند.

نحوه پرورش گیاه درخت مرگ موش:

درخت مرگ موش درختی است انعطاف پذیر، سریع رشد می کند و بذر می دهد. دانه های درخت مرگ موش به مدت 8 تا 10 ساعت در آب خیسانده می شوند، به طور ایده آل یک شب. کیسه های پلی اتیلن کوچک پر از خاک قرمز، ماسه و کود دامی (1:1:1) برای کاشت بذرهای خیس شده استفاده می شود و سپس گیاهان به طور معمول آبیاری می شوند.

به طور کلی نهال هایی که سه تا چهار ماه از عمرشان می گذرد را می توان در فصل مرطوب روی دسته ها کاشت. روش تکثیر بذر برای پرورش چندین گیاه کاربردی تر است. برای شیب‌های شیب‌دار، توصیه می‌شود گیاهان را با فاصله 20 سانتی‌متر یا نزدیک‌تر از هم قرار دهید.

نور خورشید مناسب:

درخت مرگ موش در آفتاب کامل تا نیمه سایه رشد می کند.

خاک مناسب:

خاک های کم عمق، شور ملایم، سدیم ملایم و نسبتاً نابارور همگی برای رشد درخت مرگ موش مناسب هستند. علاوه بر این، ممکن است در خاک های آهکی مانند جزیره مرجانی زنده بماند.

آبیاری مناسب:

درخت مرگ موش به آبیاری متوسط و منظم احتیاج دارد.