بذر قیچ (بابال)

قیچ (بابال) نوعی درختچه از خانواده گیاهان گلدار و اسپندیان است. نام لاتین آن به برگهایی اطلاق می شود که هر کدام دو برگچه دارند. قیچ در مناطق خشک و نیمه خشک آفریقا، حوزه مدیترانه، آسیای مرکزی و استرالیا پراکنده است.این گیاه در طب سنتی و به ویژه در ایران دارای خواص دارویی است و به عنوان یک گیاه دارویی مصرف می شود. چوب این گیاه برای سوخت و پوشش مراتع بیابانی و نیمه خشک مصرف می شود.

ویژگی های ظاهری قیچ (بابال):

قیچ (بابال) گیاهی است یکساله به ارتفاع 100 الی 150 سانتی متر می رسد. فصل گلدهی در اواسط زمستان تا اوایل بهار است. قیچ (بابال) دارای گل های زرد رنگ دارد. میوه این گیاه بالدار است و در درون خود تعداد زیادی بذر را جای داده است. میوه در اردیبهشت قابل برداشت است.

مراقبت از گیاه قیچ (بابال):

برای تسریع در جوانه زنی نیز قبل از کاشت بذرها را به مدت 24 ساعت در آب ولرم خیس کنید. بذرها را در فضای باز پس از تمام شدن خطر یخبندان بکارید یا 6 تا 8 هفته قبل از آخرین تاریخ یخبندان بهاره در داخل خانه بکارید. بذر را در 0.5 سانتی متری در خاک دفن کنید که باید تا زمان جوانه زنی که بین دو تا سه هفته طول می کشد، باقی بماند. بین گیاهان حداقل 40 تا 60 سانتی متر فاصله بگذارید. برای رشد به آفتاب کامل و زهکشی خوب خاک نیاز دارد، زیرا در خاک غرقاب می میرد.

برای تکثیر این گیاه از روش قلمه زنی نیز می توان استفاده کرد.

نور خورشید مناسب:

قیچ (بابال) به 6 تا 8 ساعت آفتاب کامل نیازمند است.

خاک مناسب:

قیچ (بابال) خاک های شور و قلیایی و نیز خاک هایی که دارای آهک فراوان است را ترجیح می‌دهد.

آبیاری مناسب:

قیچ (بابال) به آبیاری کم نیاز دارد.

برداشت قیچ (بابال):

قیچ (بابال) بعد از گذشت 2 ال 3 ماه قابل برداشت است.