بذر گوجه فرنگی برندی واین صورتی

گوجه فرنگی برندی واین صورتی به روش ارگانیک سنتی کشت نمی شود. خاک حاصلخیز یا مواد مغذی ذاتی را برای گیاهان فراهم می کند و بدون خاک، برای حفظ سلامت و تولید عالی گیاه باید مواد مغذی را به آب اضافه کنید. همه مواد مغذی بسته به مرحله رشد گوجه فرنگی به مقدار دقیق اندازه گیری شده اضافه می شوند و به طور مداوم در یک حلقه بسته بازیافت می شوند تا مواد مغذی و آب هدر نرود.

ویژگی های ظاهری گوجه فرنگی برندی واین صورتی:

انگورها شاخ و برگ های متراکمی دارند و مملو از گوجه فرنگی های جامد کره ای شکل هستند. رقم ارثی است که به مناطق 3 تا 9 USDA مقاوم است و به دلیل میوه‌های بزرگ و از نوع بیفت استیک که می‌توانند به رنگ قرمز، صورتی یا زرد باشند رشد می‌کند. میوه ها دارای شکل نامتقارن هستند و می توانند تا دو پوند وزن داشته باشند.

اندازه و فاصله کاشت گوجه فرنگی برندی واین صورتی:

گوجه فرنگی برندی یک رقم ارثی گوجه فرنگی است که دارای شاخ و برگ بزرگ سیب زمینی و میوه های بزرگ صورتی استیک شکل است. عموماً در میان بهترین طعم های موجود در نظر گرفته می شود. به دلیل اندازه قابل توجه و میوه های خوش طعم، یکی از محبوب ترین انواع گوجه فرنگی برای برش دادن و لذت بردن روی ساندویچ است. یک گوجه فرنگی شیرین است که با اسیدیته قابل توجهی جبران می شود که طعم گوجه فرنگی سنتی و غنی، شاداب و قدیمی به دست می آورد. بسته به شرایط رشد، می تواند کم قند، کم اسید و نسبتاً ملایم باشد.

مراقبت از گیاه گوجه فرنگی برندی واین صورتی:

گوجه فرنگی برندی دارای شاخ و برگ های غیرعادی به شکل برگ سیب زمینی، با برگ های صاف، بیضی شکل و نوک تیز است. میوه ساندویچی آن می تواند تا 1.5 پوند (0.7 کیلوگرم) رشد کند و به عنوان دارای “طعم گوجه فرنگی عالی” توصیف شده است، که با اسیدیته جذاب جبران می شود. شکل گوجه‌فرنگی بیفت است، گوشت قرمز و بنفش تیره مخلوط است و می‌تواند شانه‌های سبز در نزدیکی ساقه داشته باشد، حتی زمانی که کاملا رسیده باشد.

نور خورشید مناسب:

آفتاب کامل (6+ ساعت نور مستقیم خورشید) را داشته باشد.

خاک مناسب:

احتیاج به خاک: مرطوب، با زهکشی خوب دارد.

آب مناسب:

آبیاری یکنواخت گیاهان بسیار مهم است، زیرا نوسانات رطوبت خاک می تواند منجر به مشکلات زیادی مانند ترک خوردن میوه، شکافتن و احتمال پوسیدگی انتهای شکوفه شود.

برداشت گوجه فرنگی برندی واین صورتی:

این گیاه علی‌رغم اینکه میوه به 80 تا 100 روز برای رسیدن به بلوغ نیاز دارد، به‌شدت کشت می‌شود، که آن را در میان دیررس‌ترین واریته‌های گوجه‌فرنگی معمولی و عملکرد نسبتاً پایین رقم قرار می‌دهد.