بذر گوجه بری سیاه

گوجی بری سیاه یا گوجی سیاه که گاهی به آن ولفبری سیاه نیز می گویند، به عنوان یک غذای دارویی قوی و سالم شناخته می شود. از گوجی بری قرمز که در واقع بیشتر شناخته شده است، سالم تر و قوی تر است. بری سیاه گوجی سرشار از آنتی اکسیدان ها و ویتامین ها به خصوص A ،C و E است.

یک گیاه گلدار خاردار است که در بالای فلات تبت در غرب چین رشد می کند که خانواده آن معمولاً به عنوان خار جعبه ای روسی در اروپا شناخته می شود. گیاه نادر سیاه گوجی یا گرگ سیاه از کوه‌های هیمالیا در آسیای مرکزی سرچشمه می‌گیرد، جایی که به دلیل مزایای سلامتی مورد احترام است. این میوه را می‌توان به‌صورت تازه، خشک یا به‌صورت چای مصرف کرد و فقط چند میوه خشک که به آب اضافه می‌شود، آن را به رنگ ارغوانی روشن در می‌آورد.

ویژگی های ظاهری گوجی بری سیاه

گوجی سیاه سالم تر و قوی تر از گوجی قرمز شناخته شده است و ما طعم آن را شیرین تر می دانیم. توت‌های سیاه خوش طعم و جوهری سرشار از آنتی‌اکسیدان هستند و گفته می‌شود که سیستم ایمنی بدن را تقویت کرده و گردش خون را بهبود می‌بخشد.

اندازه و فاصله کاشت گوجی بری سیاه:

بذر گوجی بری سیاه را با فاصله 20 سانتی متر بکارید. بذرها را با 0.5 سانتی متر خاک بپوشانید.

مراقبت از گیاه گوجی بری سیاه

رشد گوجی بری به طور کلی دشوار نیست. ابتدا خاک را نرم و به آن مواد آلی و کود پوسیده دامی اضافه کنید. بذر گوجی بری سیاه را بر روی بستر مورد کشت به صورت دستی بپاشید و یا به صورت ردیفی آن را کشت کنید. پس از کاشت بذر لایه نازکی خاک نرم و کود بر روی آن بریزید و گیاه را آبیاری کنید و تا زمان جوانه زنی آن را مرطوب نگه دارید. بسیار مقاوم در برابر سرما است و در زمان خواب حداقل تا 20- درجه سانتیگراد را تحمل می کند.

گیاهان گوجی بری مهاجم هستند. آنها از طریق ریزوم های زیرزمینی و دانه هایی که توسط باد دمیده می شوند یا توسط پرندگان حرکت می کنند پخش می شوند. این چیه؟ هم ریزوم ها و هم دانه ها می توانند به سرعت باعث رویش بوته های جدید شوند که اغلب چندین فوت از محل کاشت اولیه فاصله دارند.

نور خورشید مناسب:

آفتاب کامل تا نیم روز و خاک با زهکشی خوب را دوست دارد. اما کمی سایه را تحمل می کند.

آبیاری مناسب:

گیاهان پس از استقرار مقداری خشکی را تحمل می کنند، اما برای بهترین میوه گیری و کیفیت، به طور منظم آبیاری کنید.

برداشت گوجی بری سیاه:

گیاهان دو سال پس از کاشت شروع به باردهی می کنند یا اگر از پیوندهای یک ساله استفاده شود، یک سال پس از کاشت شروع به باردهی می کنند. عملکرد کامل چهار تا پنج سال پس از کاشت حاصل می شود.