بذر گشنیز محلی

گشنیز محلی گیاهی یک ساله از خانواده Apiaceae است. همچنین به نام های جعفری چینی، دانیا یا گشنیز محلی نیز شناخته می شود. تمام قسمت‌های گیاه خوراکی هستند، اما برگ‌های تازه و دانه‌های خشک آن بخش‌هایی هستند که به‌طور سنتی در پخت و پز استفاده می‌شوند.

ویژگی های ظاهری گشنیز محلی:

گشنیز محلی، Coriandrum sativum، گیاهی است یکساله از خانواده Apiaceae. برگ‌های این گیاه از نظر شکل متغیر، دارای لوب‌های پهن در پایه گیاه و باریک و پر روی ساقه‌های گلدار هستند. گیاهی است نرم و بدون کرک، این گیاه بومی مناطق مدیترانه و خاورمیانه است و به طور گسترده در بسیاری از نقاط جهان برای مصارف آشپزی آن کشت می شود.

میوه ها و دانه های خشک آن برای طعم دادن به بسیاری از غذاها، به ویژه سوسیس، کاری، شیرینی های اسکاندیناوی و شیرینی جات مانند غذاهای انگلیسی استفاده می شود. برگ‌های جوان ظریف آن که به نام گشنیز محلی شناخته می‌شود، به‌طور گسترده در غذاهای آمریکای لاتین، هندی و چینی استفاده می‌شود.

نحوه پرورش گیاه گشنیز محلی:

گشنیز محلی ریشه بلندی دارد، بنابراین بهتر است از آسیب رساندن به ریشه ها خودداری کنید. بذرها را در سینی های چند سلولی، مستقیماً در خاک بیرون از منزل که قرار است رشد کنند، یا در گلدان بکارید. بذرها باید در عرض 7-20 روز جوانه بزنند.

اندازه و فاصله کاشت گشنیز محلی:

در زمین سبزی، بذرها را در ردیف هایی به عمق 1 سانتی متر و به فاصله 30 سانتی متر از هم بکارید.

مراقبت از گیاه گشنیز محلی:

گشنیز محلی دوست دارد به طور قابل اعتمادی مرطوب باشد. به طور منظم به آن آبیاری کنید، اگر در هوای گرم خشک شود، مستقیماً به دانه می فرستد. تغذیه مایع می تواند مفید باشد، اما گیاهان سرسبز اغلب سطح طعم کمتری در برگ ها دارند. برگها را با بریدن، نه کندن، بچینید تا از هر گونه فشار روی ریشه جلوگیری شود.

نور خورشید مناسب:

گشنیز محلی در فضای باز، موقعیت خنک و سایه روشن و خاک با زهکشی بسیار خوب را ترجیح می دهد. گشنیز محلی بیشتر در گلدان کاشته می شود – یا در سایه کمی در پاسیو یا روی طاقچه ای که در تابستان نور مستقیم و سوزان خورشید را دریافت نمی کند و خیلی گرم نمی شود.

خاک مناسب:

گشنیز محلی در خاک با زهکشی خوب و آفتاب کامل بهترین عملکرد را دارد، اما در اوج تابستان مقداری سایه را تحمل می کند. دانه ها می توانند دیر جوانه بزنند – خرد کردن آنها به آرامی قبل از کاشت می تواند روند را تسریع کند. گشنیز محلی ریشه بلندی دارد، بنابراین بهتر است از آسیب رساندن به ریشه ها خودداری کنید.

آبیاری مناسب:

گشنیز محلی برای افزایش عملکرد نیاز به آبیاری مناسب دارد. آب اضافی به گشنیز محلی آسیب می رساند. کارشناسان توصیه می کنند که پس از کشت گشنیز محلی تا 15 تا 20 روز و زمانی که گیاه به 4 تا 5 سانتی متر رسید آب ندهید. این محصول فصل خنک است.

برداشت گشنیز محلی:

برگ ها، گل ها و دانه های گشنیز محلی همگی خوراکی هستند و از اواسط تابستان به بعد قابل برداشت هستند. برگها را در جوانی بچینید و تازه استفاده کنید یا برای بعد منجمد کنید. چیدن منظم برگ ها را تشویق می کند تا جوانه بزنند.

هنگامی که گیاهان شروع به گل دادن می کنند، یا شکوفه ها را بچینید تا به سالاد اضافه کنید، یا بگذارید تا بذر تشکیل شود. هنگامی که برگ ها و دانه ها شروع به قهوه ای شدن کردند، ساقه ها را با سر دانه جدا کنید. ساقه ها را به صورت وارونه در یک کیسه کاغذی در جای خشک و خنک آویزان کنید. پس از رسیدن دانه ها، از سر دانه و داخل کیسه می افتند.