بذر پشن فروت زرد

پشن فروت زرد که معمولاً به عنوان گرانادیلا شیرین یا گرانادیا شناخته می شود، یک گونه گیاهی از تیره پاسی فلورا است. در بولیوی به گرانادیلا معروف است، در بولیوی، کلمبیا، نیکاراگوئه، کاستاریکا، اکوادور، مکزیک، آزور، آفریقای جنوبی و پرو به عنوان نارنجک شناخته می شود.

ویژگی های ظاهری پشن فروت زرد:

این گیاه تا جنوب آرژانتین و شمال مکزیک رشد می کند. در خارج از محدوده بومی خود در کوه های استوایی آفریقا و استرالیا رشد می کند (جایی که آنها را به عنوان میوه شور یا گرانادیلا می شناسند)، و اکنون در بازارهای محلی پاپوآ گینه نو رایج است، جایی که به عنوان “میوه شکر” شناخته می شود. آب و هوای بین 15 تا 18 درجه سانتی گراد (59 تا 64 درجه فارنهایت) و بین 600 تا 1000 میلی متر (24 و 39 اینچ) باران سالانه را دوست دارد. در ارتفاعات بین 1700 تا 2600 متر (5600 تا 8500 فوت) بالاتر از سطح دریا زندگی می کند.

درختچه ای همیشه سبز بالارونده است که ساقه هایی به طول تا 5 متر (16 فوت) تولید می کند. ساقه‌ها روی زمین می‌جنگند یا به پوشش گیاهی اطراف می‌پیوندند و خود را با استفاده از پیچک‌های مارپیچ می‌چسبانند آنها دارای برگهای فراوان و ساده و گلهای سبز مایل به سفید هستند. میوه به رنگ نارنجی تا زرد با نشانه های کوچک روشن است. شکلی گرد دارد که نوک آن به ساقه ختم می شود.

طول میوه بین 6.5 تا 8 سانتی متر (2+1⁄2 و 3+1⁄4 اینچ) و قطر آن بین 5.1 تا 7 سانتی متر (2 و 2+3⁄4 اینچ) است. پوسته بیرونی سخت و لغزنده است و دارای لایه های نرمی در قسمت داخلی برای محافظت از دانه ها است. دانه ها که سخت و سیاه هستند توسط کره ای ژلاتینی از خمیر شفاف احاطه شده اند. پالپ قسمت خوراکی میوه است و طعم ملایمی دارد. بسیار معطر است و حاوی ویتامین های A، C و K، فسفر، آهن و کلسیم است.

تولید کنندگان اصلی پرو، ونزوئلا، کلمبیا، اکوادور، برزیل (جایی که به عنوان maracuja doce یا “میوه شیرین” شناخته می شود)، آفریقای جنوبی، رواندا و کنیا هستند. واردکنندگان اصلی ایالات متحده، کانادا، بلژیک، هلند، سوئیس و اسپانیا هستند.

مراقبت از گیاه پشن فروت زرد:

گرانادیل ها رطوبت نسبی بالا و بارندگی خوب توزیع شده را ترجیح می دهند که کمتر از 1200 میلی متر در سال نباشد (آبیاری می تواند بارندگی کم را تکمیل کند). آماده سازی عمیق خاک بسیار مهم است زیرا گیاهان گرانادیلا سیستم های ریشه ای کم عمقی را در خاک های فشرده ایجاد می کنند. آماده سازی کامل خاک نیز باعث بهبود زهکشی می شود. اولین میوه ها باید حدود 9-6 ماه پس از کاشت برای برداشت آماده شوند. از سال دوم خود به بعد، تاک گرانادیلا شما باید سالانه 2 محصول تولید کند – یک محصول تابستانی فراوان از آبان تا دی و یک محصول زمستانه سبک تر در تیر و مرداد.

نور خورشید مناسب:

آنها دارای سیستم ریشه عمیق هستند و نیاز به زهکشی بسیار خوبی دارند. مکانی را در آفتاب کامل (یا آفتاب صبحگاهی فقط در مناطق بسیار گرم) با پناهگاه از بادهای شدید انتخاب کنید.

خاک مناسب:

به خاک غنی و لومی، حتی رطوبت و تغذیه مکرر نیاز دارد. این تاک با رشد سریع می تواند در یک فصل 20 فوت رشد کند — به آن یک پرده قوی برای بالا رفتن، و از سر راه خارج شدن می دهد. این دانه ها فقط از یک میوه تازه جدا شده اند و به راحتی جوانه می زنند. خاک غنی، به سختی پوشش داده شود، آنها را گرم نگه دارید.

آبیاری مناسب:

کشت تجاری گرانادیلا به بارندگی خوب توزیع شده بین 1000 تا 1200 میلی متر در سال نیاز دارد. حداکثر نیاز آبی حدود 50 متر مکعب در هکتار در روز یا 15 لیتر در بوته در روز در تابستان و تقریباً 25 متر مکعب در هکتار در روز یا 8 لیتر در بوته در روز در زمستان است. وضعیت آب و خاک بهینه را در طول فصل حفظ کنید.

برداشت پشن فروت زرد:

میوه ها را زمانی که کاملا رشد کرده و به رنگ بنفش تیره هستند، بچینید. وقتی آن را به آرامی تکان می دهید باید از روی گیاه بیفتد. میوه های رسیده گاهی از گیاه می ریزند که جمع آوری آن را آسان می کند. میوه ها همانطور که بالغ می شوند چین و چروک می شوند و مانند برخی از ما، این زمانی است که در بهترین حالت خود هستند!