بذر هاکلبری

هاکلبری نامی است که در آمریکای شمالی برای چندین گیاه از خانواده Ericaceae در دو جنس نزدیک به هم به کار می رود: Vaccinium و Gaylussacia. هاکلبری میوه ایالت آیداهو است. در آمریکای شمالی این نام به گونه‌های گیاهی متعددی اطلاق می‌شود که همگی دارای توت‌های کوچک با رنگ‌هایی هستند که ممکن است قرمز، آبی یا سیاه باشند.

ویژگی های ظاهری هاکلبری:

این گیاه دارای ریشه های کم عمق و تابشی است که بالای آن بوته ای است که از یک ساقه زیرزمینی رشد می کند. گیاهان هاکلبری بوته های خزان کننده یا زیر درختچه هایی با برگ های مستطیلی ساده هستند.

ساقه ها و برگ های جوان بسته به گونه می توانند مومی یا کرک دار باشند. گل‌های کوزه‌ای کوچک، گاهی منفرد اما معمولاً در دسته‌های کوچک، می‌توانند مایل به سبز، قرمز، سفید یا صورتی باشند. میوه های گوشتی دارای 10 دانه کوچک هستند.

نحوه پرورش گیاه هاکلبری:

هاکلبری یکی از معدود گونه های گیاهی بود که در دامنه کوه سنت هلن در زمان فوران آتشفشان در سال 1980 زنده ماند و به عنوان یک بوته برجسته در دامنه کوه در سال 2017 وجود داشت. هاکلبری در خاک مرطوب و اسیدی با منشاء آتشفشانی بهترین رشد را دارد و در شرایط بهینه به ارتفاع 1.5 تا 2 متر می رسد، که معمولاً در اواسط تا اواخر تابستان یا اواخر تابستان در ارتفاعات بالا می رسد.

مناطق کاشت:

هاکلبری در هوای سردتر به بهترین وجه رشد می کنند و باید در اوایل بهار یا پاییز زمانی که دما سرد شده است، کاشته شوند.

اندازه و فاصله کاشت:

بذر هاکلبری را با فاصله 30 سانتی متر بکارید. بذرها را با 0.5 سانتی متر خاک بپوشانید.

مراقبت از گیاه:

زمان ایده آل برای کاشت هاکلبری پس از پایان تهدید یخبندان در اوایل بهار، معمولا اسفند یا فروردین است. مزایای رشد آنها این است که نیازی به محافظت از میوه ها در برابر بیماری های ناشی از خاک ندارید.

نور خورشید مناسب:

هاکلبری روزانه به حداقل 8 ساعت آفتاب کامل نیاز دارد.

خاک مناسب:

خاک اسیدی بین 4.2 تا 5.2 pH و فقط مقادیر متوسطی از رطوبت را ترجیح می دهد. خاک های شنی یا لومی را ترجیح می دهند که دارای سیستم های ریشه ای کم عمق هستند که از مالچ و کود سود می برند.

آبیاری مناسب:

بعد از کاشت آبیاری کنید و خاک را مرطوب نگه دارید تا بذرها در حدود هفت روز جوانه بزنند.

برداشت:

زمان باردهی تحت تأثیر شرایط محلی مانند آب و هوا، ارتفاع و عرض جغرافیایی است، بنابراین زمان برداشت در نیمکره شمالی می تواند از ماه اردیبهشت تا مرداد متفاوت باشد.