بذر مریم گلی

مریم گلی عضوی از خانواده نعناع و بومی منطقه مدیترانه است، اگرچه در بسیاری از نقاط جهان طبیعی شده است. سابقه طولانی در استفاده دارویی و آشپزی دارد و در دوران معاصر به عنوان یک گیاه زینتی باغی مورد استفاده قرار می گرفته است.

مریم گلی از زمان های قدیم برای دفع شر، مارگزیدگی، افزایش باروری زنان و غیره استفاده می شده است. رومیان از مریم گلی به عنوان “گیاه مقدس” یاد می کردند و آن را در مراسم مذهبی خود به کار می بردند. امروزه از مریم گلی برای مراقبت از مو، نیش حشرات و زنبور، ناراحتی‌های عصبی، بیماری‌های روحی، داروهای خوراکی برای التهاب دهان، زبان و گلو و همچنین برای کاهش تب استفاده می‌ شود.

ویژگی های ظاهری مریم گلی:

مریم گلی درختچه ای همیشه سبز و چند ساله با ساقه های چوبی، برگ های مایل به خاکستری و گل های آبی تا ارغوانی است. تقریباً تا 60 سانتی متر رشد می کند و می توانند سفید، صورتی یا بنفش نیز باشند. این گیاه در اواخر بهار یا تابستان گل می دهد. برگها مستطیلی هستند و اندازه آنها به 65 میلی متر طول و 25 میلی متر عرض می رسد. برگها به رنگ سبز خاکستری، در سمت بالا زبر و در زیر به دلیل کرکهای نرم کوتاه و کوتاه تقریباً سفید هستند.

اندازه و فاصله کاشت مریم گلی:

بذر را در عمق 0.5 سانتی متری و در ردیف هایی به فاصله 30 الی 40 سانتی متر بکارید.

مراقبت از گیاه مریم گلی:

مریم گلی را در خاکی با زهکشی خوب در آفتاب کامل پرورش دهید. گیاهان را سالانه قیچی کنید تا شکل آنها حفظ شود و باعث رشد برگهای تازه شود که بهترین طعم و رنگ را دارند. گیاهان مسن‌تر در نهایت چوبی می‌شوند، اما به راحتی از طریق قلمه‌ها یا با لایه‌بندی شاخه‌های قوس دار طبیعی تکثیر می‌شوند. برای حفظ رطوبت و کنترل علف های هرز، یک لایه مالچ 2 سانتی متری در اطراف گیاه اضافه کنید. مریم گلی واقعاً در طول فصل نیازی به تغذیه ندارد.

نور خورشید مناسب:

یک موقعیت گرم و محافظت شده در آفتاب کامل را ترجیح می دهد.

خاک مناسب:

به خاک نسبتاً حاصلخیز، مرطوب و با زهکشی خوب نیاز دارد.

آب مناسب:

مریم گلی به آبیاری منظم و زیاد دارد فقط از غرقابه شدن ریشه ها اجتناب شود. گیاهان باید هفته ای دو بار در غیاب باران آبیاری شوند تا ریشه ها در طول سال مرطوب بماند.