بذر زردک (شقاقل)

زردک از زمان های قدیم به دلیل ریشه سفید گوشتی درشت، مخروطی و خوراکی کشت می شده است و دارای طعمی متمایز است. زردک یا شقاقل بومی اوراسیا است. از دوران باستان به عنوان سبزی مورد استفاده قرار می گرفته است و توسط رومیان کشت می شده است. قبل از ورود نیشکر به اروپا به عنوان شیرین کننده استفاده می شد.

زردک معمولا پخته می شود، اما می توان آن را به صورت خام نیز مصرف کرد.

ویژگی های ظاهری زردک:

زردک یک سبزی ریشه نزدیک به هویج و جعفری است که همگی از خانواده گیاهان گلدار Apiaceae هستند. این گیاه دو ساله است که معمولاً به صورت یکساله رشد می کند. ریشه بلند آن دارای پوست و گوشت کرم رنگ است. در اولین فصل رشد خود، این گیاه دارای گل رزتی از برگ های پینه ای و سبز میانی است. اگر برداشت نشود، در دومین فصل رشد خود، ساقه‌ای گلدار تولید می‌کند که در بالای آن چتری از گل‌های زرد کوچک قرار دارد، که بعداً دانه‌های قهوه‌ای کم رنگ، صاف و بالدار تولید می‌کند. در این زمان، ساقه چوبی شده و ریشه غیر قابل خوردن است.

زردک سرشار از ویتامین ها، آنتی اکسیدان ها و مواد معدنی (به ویژه پتاسیم) است. و همچنین حاوی فیبر غذایی محلول و نامحلول است.

اندازه و فاصله کاشت زردک:

بذرها را به عمق 0.5سانتی متر، به فاصله 2.5 سانتی متر از هم، در ردیف هایی به عرض 20 تا 40 سانتی متر بکارید.

مراقبت از گیاه زردک:

همیشه بذر تازه بکارید. بذر زردک به خوبی ذخیره نمی شود و بذرهایی که بیش از یک سال سن داشته باشند سرعت جوانه زنی کمتری خواهند داشت.

بذرها را مستقیماً در باغ بکارید. آنها به دمای حدود 12 درجه سانتیگراد نیاز دارند. زردک دیر جوانه می زند. از کاشت در خاک های سرد یا مرطوب خودداری کنید زیرا بذر در معرض پوسیدگی است.

نور خورشید مناسب:

زردک آفتاب کامل تا سایه جزئی را تحمل می کند.

خاک مناسب:

زردک برای کشت در گلدان مناسب نیست بهتر است آنها را در زمین اصلی و به طور مستقیم بکارید. ترجیحاً خاک برای زردک دارای PH 6.6 تا 7.2 باشد. تهیه خاک برای زردک بخش مهمی از کشت آن است.

آبیاری مناسب:

زردک در طول فصل رشد به آبیاری هر هفته نیاز دارند. همیشه هنگام آبیاری خاک را کاملا خیس کنید. زردک در خاک خشک رشد می کنند ممکن است بدشکل شوند یا طعم تلخی پیدا کنند.

برداشت زردک:

زردک به راحتی رشد می کند، نیاز به نگهداری کمی دارد و می توان آن را تا زمانی که آماده استفاده از آن شوید در زمین رها کرد. در بهار بکارید و در پاییز برداشت کنید.