بذر تاغ (سیاه تاغ)

سیاه تاغ (Haloxylon ammodendron) درختچه ای است که تا ارتفاع 4 متر می رسد و دارای گل های کوچک قهوه ای رنگ و میوه های پولکی شکل است. این گیاه گونه ای شاخص از جنس Haloxylon در ایران است که گیاهی کویری و بسیار مقاوم به شمار می رود و جهت تثبیت شن های روان از آن استفاده می شود. ساقه های این گیاه گوشتی بوده و به حالت مجنون وار آویزان هستند.

سیاه تاغ با نام علمی Haloxylon ammodendron، گیاهی از خانواده تاج خروس (Amaranthaceae) و بومی آسیای میانه است. این گیاه درختی کوچک یا درختچه ای بزرگ به طول 2 تا 8 متر (به ندرت 12 متر) با تنه ای قهوه ای رنگ است. علاوه بر تثبیت شن، از این گیاه برای تهیه زغال و همچنین در صنعت نئوپان نیز استفاده می شود. این گیاه مخصوص مناطق بیابانی و خشک با بارندگی کمتر از 100 میلی متر بوده و به دماهای زیر صفر درجه سانتیگراد مقاوم است، اما شرایط آب و هوایی مرطوب را نمی پسندد و برای رشد بهتر به مکان های بسیار آفتابی نیاز دارد. همچنین نسبت به خاک های شور و قلیا نیز متحمل است.

ویژگی های ظاهری گیاه سیاه تاغ

گیاه تاغ معمولاً به شکل درختچه ای با ارتفاع بین ۲ تا ۸ متر دیده می شود، اما در شرایط خاص می تواند تا ۱۲ متر هم رشد کند. تنه این گیاه قهوه ای رنگ بوده و قطر آن معمولاً بین ۴ تا ۱۰ سانتی متر است، اگرچه در مواردی ممکن است به بیش از ۲۵ سانتی متر هم برسد. چوب تاغ دارای بافتی اسفنجی و آبدار است که این ویژگی به گیاه کمک می کند تا در شرایط خشک و کم آب کویری زنده بماند.

از دیگر ویژگی های ظاهری تاغ می توان به برگ های کوچک، نوک تیز و فلس مانند آن اشاره کرد که به دلیل کوچکی، گاهی اوقات به نظر می رسد گیاه دارای تعداد زیادی برگچه است. شاخه های جوان تاغ به رنگ سبز و شاخه های مسن تر به رنگ قهوه ای، خاکستری یا سفید دیده می شوند. گل های تاغ بسیار کوچک هستند و میوه های آن به شکل پولکی دیده می شوند.

مراقبت از گیاه سیاه تاغ

سیاه تاغ گیاهی مقاوم است که به مراقبت کمی نیاز دارد، اما با رعایت نکات زیر می توانید به رشد بهتر آن کمک کنید:

1. آبیاری: سیاه تاغ به آبیاری کمی نیاز دارد و مخصوص مناطق خشک و بیابانی است. در سال های اول پس از کاشت، آبیاری منظم به استقرار گیاه کمک می کند. پس از استقرار، آبیاری را به حداقل برسانید و فقط در دوره های خشکی طولانی آبیاری کنید.
2. خاک: سیاه تاغ به خاک های بیابانی، شور و قلیایی سازگار است و نیازی به اصلاح خاک ندارد.
3. نور: سیاه تاغ برای رشد بهتر به مکان های بسیار آفتابی نیاز دارد.
4. کوددهی: سیاه تاغ به کوددهی نیازی ندارد و کوددهی ممکن است باعث رشد علف های هرز شود.
5. هرس: هرس کردن سیاه تاغ به منظور حذف شاخه های خشک و آسیب دیده و حفظ شکل گیاه انجام می شود. بهترین زمان برای هرس، اواخر زمستان یا اوایل بهار است.
6. تکثیر: تکثیر سیاه تاغ از طریق بذر انجام می شود. برای کاشت بذر، ابتدا بذرها را به مدت 24 ساعت در آب ولرم خیس کنید. سپس بذرها را در عمق 5 سانتیمتری خاک بکارید. جوانه زنی بذرها معمولاً در حدود دو هفته اتفاق می افتد. برای تولید نهال، از اواخر بهمن تا اواسط اسفند بذور در خزانه کشت شده و آبیاری صورت گیرد.
7. مراقبت در برابر آفات و بیماری ها: سیاه تاغ به طور کلی گیاهی مقاوم است و کمتر در معرض آفات و بیماری ها قرار می گیرد.

خرید بذر تاغ (سیاه تاغ)

سیاه تاغ گیاهی مقاوم و سازگار با شرایط سخت کویری است که علاوه بر تثبیت شن های روان، در تهیه زغال و صنعت نئوپان نیز کاربرد دارد و با کمترین مراقبت می تواند به رشد خود ادامه دهد.