بذر بارهنگ

بارهنگ گونه ای از گیاهان گلدار و بومی اروپا و شمال و آسیای مرکزی است اما به طور گسترده در سایر نقاط جهان طبیعی شده است. بارهنگ از گیاهان دارویی محسوب شده و خواص فراونی دارد. بارهنگ حاوی مواد شیمیایی گیاهی آلانتوئین، اوکوبین، اسید اورسولیک، فلاونوئیدها و آسپرولوزید است و معمولاً در طب عامیانه برای ضمادهای پوستی روی زخم ها یا نیش حشرات استفاده می شد. همچنین از ریشه برای تب و عفونت های تنفسی استفاده می شد.

برگ های جوان و لطیف بارهنگ را می توان خام مصرف کرد و برگ های مسن تر را می توان به صورت جوشانده مصرف کرد.

ویژگی های ظاهری بارهنگ:

بارهنگ یک گیاه علفی و چند ساله با رزتی از برگ‌هایی به قطر 15 تا 30 سانتی‌متر است. هر برگ بیضی شکل، 5-20 سانتی متر طول و 4-9 سانتی متر پهنا دارد. گل‌ها کوچک، قهوه‌ای مایل به سبز با برچه‌های بنفش هستند که در یک سنبله متراکم به طول 5 تا 15سانتی‌متر در بالای ساقه‌ای به ارتفاع 13 تا 15 سانتی‌متر و به‌ندرت تا 70 سانتی‌متر تولید می‌شوند. هر گیاه می تواند تا 20000 بذر تولید کند که بسیار کوچک و بیضی شکل و طعم تلخی دارد.

اندازه و فاصله کاشت بارهنگ:

فاصله کاشت بذر بارهنگ بین 15 تا 30 سانتیمتر می‌باشد.

مراقبت از گیاه بارهنگ:

برای کشت بارهنگ، خاک نیاز به کیفیت خاصی ندارد. بارهنگ در چمن‌زارها و مزارع، کنار جاده‌ها و در مناطق دیگری که توسط انسان‌ها مختل شده‌اند رشد می‌کند. به ویژه در خاک های فشرده یا آشفته خوب عمل می کند. بارهنگ گیاه مقاومی است و همه شرایط زیستی را تحمل می کند.

نور خورشید مناسب:

بارهنگ نور کامل خورشید را ترجیح می دهد.

خاک مناسب:

در همه خاک ها حتی خاک های آشفته می تواند رشد کند.

آبیاری مناسب:

به آبیاری متوسطی نیاز دارد.

برداشت مناسب بارهنگ:

پس از 40 الی 50 روز قابل برداشت است.