بذر اقاقیا قرمز

اقاقیا قرمز درختی کوچک با تاجی از شاخه های باریک یا درختچه ای است که گاهی اوقات به عنوان یک گیاه زینتی پرورش داده می شود. اقاقیا قرمز یک درخت برگریز با اندازه متوسط است. اقاقیا قرمز بومی کوه های کارولینای شمالی، جایی که در ابتدا توسط ویلیام بارترام در سال 1776 کشف شد. یکی از کمیاب ترین درختان آمریکایی است و از زمان میشو تا سال 1882 هرگز در حالت وحشی واقعی یافت نشد. اما اکنون در بسیاری از مناطق شرق ایالات متحده طبیعی شده است.

ویژگی های ظاهری اقاقیا قرمز:

اقاقیا قرمز اغلب خاردار، با گل‌های قرمز درخشان و موهای غده‌ای چسبناک روی شاخه‌ها است. اقاقیا قرمز درختی برگریز به ارتفاع 9 تا 10 متر، با تنه ای به ضخامت 30 تا 40 سانتی متر، و اغلب با سوراخ های بزرگ است. شاخه های جوان پوشیده از غدد که ماده چسبنده ای از خود ترشح می کنند که هنگام لمس به انگشتان می چسبد. برگها به شکل پنجه ای سبز تیره در بالا، رنگ پریده تر و در ابتدا کمی کرک در زیر، در نهایت بدون کرک است. کاسه گل قرمز تیره، مودار است.

فصل کاشت اقاقیا قرمز:

بذر اقاقیا قرمز را در بهار بکارید.

اندازه و فاصله کاشت اقاقیا قرمز:

فاصله کاشت توصیه شده بین درختان افرا معمولاً 6 متر است.

مراقبت از گیاه اقاقیا قرمز:

اقاقیا قرمز را می توان در هر زمانی به جز زمستان کاشت، اما فصل کاشت ایده آل برای این زیبایی ها بهار یا پاییز است. ابتدا باید سوراخی به عمق ظرف و عرض آن 1 متر حفر کنید. اقاقیا قرمز خاک تا حدودی مرطوب را ترجیح می دهند، اما در خاک های خشک به خوبی رشد می کنند به شرطی که بخواهید آنها را به طور منظم آبیاری کنید (آبیاری آهسته و عمیق ایده آل است). پس از استقرار، مطمئن شوید که خاک مرطوب باقی می ماند – یک لایه مالچ ارگانیک در اطراف پایه درخت کمک خواهد کرد.

نور خورشید مناسب:

اقاقیا قرمز از آفتاب کامل تا نیمه یا نیمه سایه برخوردار هستند. آفتاب کامل به این معنی است که گیاه یا درخت شما به حداقل شش ساعت نور خورشید در روز نیاز دارد.

خاک مناسب:

ریشه های سازگار به اقاقیا قرمز کمک می کند تا با انواع مختلف خاک مقابله کند.

آبیاری مناسب:

اگر درخت در خاک مرطوب قرار گیرد، ریشه کوتاه و ریشه های جانبی گسترده ای رشد می کند تا آب را در سطح آن جذب کند.