نسترن گونه ای متغیر بالارونده و وحشی بومی اروپا، شمال غربی آفریقا و غرب آسیا است. این گیاه در طبیعت برای تولید ویتامین C از میوه هایش، به ویژه در شرایط کمبود یا در زمان جنگ، پرورش یافته یا تشویق شده است.
ویژگی های ظاهری نسترن:
نسترن یک درختچه خزان کننده است که معمولاً ارتفاع آن از 1 تا 5 متر متغیر است، اگرچه گاهی اوقات می تواند بالاتر از تاج درختان بلندتر حرکت کند. ساقه های آن با خارهای کوچک، تیز و قلاب دار پوشیده شده است که به بالا رفتن کمک می کند. برگها به شکل پنجهای، دارای 5 تا 7 برگچه هستند. برگها وقتی کبود میشوند عطر خوشی دارند.
اندازه و فاصله کاشت نسترن:
نسترن را با فاصله 30 سانتی متر از هم بکارید.
مراقبت از گیاه نسترن:
نسترن را روی خاک مرطوب اما با زهکشی خوب در آفتاب یا نیمه سایه پرورش دهید. برای حفظ شکل آن، ساقه های مسن را از اواخر پاییز تا اوایل بهار تا حدود 30 سانتی متر بالاتر از سطح زمین هرس کنید.نهال های جدید می توانند به محض دو هفته ظاهر شوند، اما این روند می تواند تا دو یا سه ماه طول بکشد. هنگامی که نهال ها به ارتفاع چند اینچ رسیدند، می توانید آنها را در گلدان پیوند بزنید. هنگامی که آنها به اندازه کافی قوی شدند، باید برای بیرون رفتن آماده باشند.
نور خورشید مناسب:
نسترن به آفتاب روشن، دمای گرم و خاک با زهکشی خوب نیاز دارد.
خاک مناسب:
نسترن در خاک رس، سنگین، مرطوب، به خوبی زهکشی شده رشد می کند.
آبیاری مناسب:
به آبیاری متوسط و منظم احتیاج دارد.
برداشت نسترن:
نسترن پس از 80 روز قابل برداشت است.
نقد و بررسیها
Clear filtersهنوز بررسیای ثبت نشده است.