موسیر، گیاهی بوته ای و دارای غده و پیاز است و بیشترین شباهت را با سیر دارد اما بر خلاف آن فاقد پوشش است. موسیر بومی آسیا به ویژه ایران است.
ویژگی های ظاهری موسیر:
موسیر گیاهی یکساله و دارای یک غده با چندین حبه است. طعم آن نسبت یه سیر و پیاز شیرین تر و ملایم تر است. بوی این گیاه بسیار مطبوع است. از پیازهایی به قطر 3 تا 6 سانتی متر رشد می کند که دارای تونیک های کاغذ مانند مایل به سیاه هستند. 4 تا 6 برگ پایه پهن، به رنگ سبز تا سبز مایل به خاکستری و به طور متغیر کرک دار هستند. برگها معمولاً تا زمانی که پیاز گل می دهد پژمرده می شوند. گل ها روی ساقه هایی با ارتفاع 60 تا 150 سانتی متر و در یک چتر قرار گرفته اند. چترها حدود 8 تا 12 سانتی متر قطر دارند که در مقایسه با ساقه های بلند نسبتاً کوچک هستند، از این رو “آلیوم چوبی” نامیده می شود.
اندازه و فاصله موسیر:
بذر موسیر را باید حدود دو هفته پس از آخرین یخبندان در عمق 6 میلی متری و در ردیف هایی با فاصله 20 سانتی متر کاشت.
مراقبت از گیاه موسیر:
دمای مورد نیاز برای پرورش موسیر 20 تا 25 درجه سانتیگراد است.
نور خورشید مناسب:
این گیاهان باید در آفتاب کامل و در زمینی با زهکشی خوب کاشته شوند.
خاک مناسب:
موسیر خاک لومی شنی را ترجیح می دهد.
آبیاری مناسب:
موسیر به خاک همیشه مرطوب نیاز دارند.
برداشت موسیر:
موسیر بعد از 2 سال قابل برداشت است.
نقد و بررسیها
Clear filtersهنوز بررسیای ثبت نشده است.