بذر بیتر بری

بیتر بری معمولاً به نام توت تلخ، گیلاس پرنده ویرجینیا، و chokecherry غربی (همچنین chokecherry سیاه برای P. virginiana var. demissa)، گونه‌ای از گیلاس پرنده (Prunus subgenus Padus) بومی آمریکای شمالی است.

بیتر بری سرفه را درمان می کند و بهبود زخم ها را تسریع می کند. توت ها همچنین برای درمان بیماری های پوستی مانند کرم حلقوی و بثورات پوستی استفاده می شوند که به صورت خام مستقیماً روی پوست پس از کوبیدن برگ ها و میوه ها به هم استفاده می شود.

ویژگی های ظاهری بذر بیتر بری

بذر بیتر بری که معمولاً به عنوان کاتونکوما شناخته می شود، در بین چندین فرهنگ در اوگاندا رایج است. آنها در مقایسه با همتایان خود بسیار کوچک، ntula و بسیار تلخ هستند. آنها به عنوان یک سس جانبی مصرف می شوند که بیشتر مورد علاقه افراد مسن است که طعم تلخ آنها را به دست آورده اند.

مراقبت از گیاه بیتر بری

توت تلخ (به ژاپنی: にがいきのみ Bitter Fruit) نوعی توت انحصاری برای بازی های نسل دوم است. این یک پوکمون سردرگمی را درمان می کند. از نسل سوم به بعد، جانشین معنوی توت تلخ، پرسیم بری، به جای آن ظاهر می شود. به قرار گرفتن در معرض آفتاب کامل یا نیمه سایه نیاز دارد. آنها در برابر دمای زیر 5 درجه سانتیگراد مقاومت نمی کنند. خاک باید به خوبی زهکشی شده و حاوی مقداری شن لومی باشد. آبیاری متوسط، صبر کنید تا خاک خشک شود. آنها نسبت به گیاهان خشکی کاملاً مقاوم هستند.

نور خورشید مناسب:

در سایه تحمل جزئی، آبیاری منظم در زمان بلوغ ضروری است.

خاک مناسب:

به قرار گرفتن در معرض آفتاب کامل یا نیمه سایه نیاز دارد. آنها در برابر دمای زیر 5 درجه سانتیگراد مقاومت نمی کنند. خاک باید به خوبی زهکشی شده و حاوی مقداری شن لومی باشد. آبیاری متوسط، صبر کنید تا خاک خشک شود. آنها نسبت به گیاهان خشکی کاملاً مقاوم هستند.

آبیاری مناسب:

پس از کاشت، بدون اینکه خاک خیس شود، به خوبی آبیاری کنید. به گیاهان حدود 1 اینچ آب در هفته بدهید. حداقل 10 اینچ بارندگی سالانه مورد نیاز است. اگر شرایط آب و هوایی به ویژه خشک شود، گیاهان عدس به خشکی مقاوم هستند.

برداشت بذر بیتر بری

بذر بیتر بری را می توان وقتی کاملاً رسیده خورد، اما در غیر این صورت حاوی یک سم است. از این میوه می توان برای تهیه مربا یا شربت استفاده کرد، اما طبیعت تلخ میوه به شکر نیاز دارد تا شیرینی ها را شیرین کند.