بذر گل پریوش بنفش

گل پریوش بنفش که معمولاً با نام‌های چشم‌های درخشان، دماغه کیپ، گیاه قبرستانی، ماداگاسکار ماداگاسکار، خدمتکار پیر، گل سرخ صورتی، گل رز، یک گونه از گیاهان گلدار از خانواده Apocynaceae است. این گیاه بومی و بومی ماداگاسکار است، اما در جاهای دیگر به عنوان یک گیاه زینتی و دارویی رشد می کند. منبعی از داروهای وین کریستین و وینبلاستین است که برای درمان سرطان استفاده می شود.

اسامی بومی بسیاری دارد که از جمله آنها می توان به آریوتاومبلونا یا ریوتامبلونا، تونگا، تونگاتسه یا ترونگاتسه، تسیماتیریرینینا و ووننینا اشاره کرد.

ویژگی های ظاهری گل پریوش بنفش:

گل پریوش بنفش یک بوته یا گیاه علفی همیشه سبز است که ارتفاع آن 1 متر است. برگ ها بیضی شکل تا مستطیلی، 2.5-9 سانتی متر طول و 1-3.5 سانتی متر پهن، سبز براق، بدون کرک، با رگ میانی کم رنگ و دمبرگ کوتاه 1-1.8 سانتی متر هستند.

آنها در جفت های مخالف مرتب شده اند. گل ها از سفید با مرکز زرد یا قرمز تا صورتی تیره با مرکز قرمز تیره تر، با لوله پایه 2.5-3 سانتی متر و گل تاج 2-5 سانتی متر با قطر متفاوت هستند. پنج لوب گلبرگ مانند میوه یک جفت فولیکول به طول 2-4 سانتی متر و 3 میلی متر عرض است.

اندازه و فاصله کاشت گل پریوش بنفش:

بذر گل پریوش بنفش را با فاصله 20 سانتی متر بکارید. بذرها را با 0.5 سانتی متر خاک بپوشانید.

مراقبت از گیاه گل پریوش بنفش:

به عنوان یک گیاه زینتی، به دلیل مقاومت در شرایط خشک و کمبود مواد مغذی، محبوب در باغ های نیمه گرمسیری که دما هرگز کمتر از 5 تا 7 درجه سانتیگراد نمی رسد، و به عنوان یک گیاه بستر در فصل گرم در مناطق معتدل مورد استقبال قرار می گیرد.

باغ ها به دلیل دوره گلدهی طولانی خود، در طول سال در شرایط گرمسیری، و از بهار تا اواخر پاییز، در آب و هوای معتدل گرم مورد توجه قرار گرفته است. آفتاب کامل و خاک با زهکشی خوب ترجیح داده می شود.

نور خورشید مناسب:

عاشق یک موقعیت گرم و آفتابی در باغ هستند.

خاک مناسب:

خاک حاصلخیز، ترجیحاً سست و لومی با زهکشی کافی را ترجیح می دهد، اما می تواند شرایط خشک را نیز تحمل کند.

آبیاری مناسب:

بعد از کاشت آبیاری کنید و خاک را مرطوب نگه دارید تا بذرها جوانه بزنند.

برداشت گل پریوش بنفش:

گل پریوش بنفش در بهار و تابستان برداشت می شود.