بذر عدس

عدس دانه های خوراکی از خانواده حبوبات است. آنها به دلیل شکل لنز خود به خوبی شناخته شده اند و با یا بدون پوسته بیرونی دست نخورده به فروش می رسند. اگرچه آنها یک غذای اصلی رایج در کشورهایی مانند ترکیه، سوریه، اردن، مراکش و تونس هستند، اما بیشترین تولید عدس امروزه در کانادا است.

ویژگی های ظاهری عدس:

عدس گیاه یک ساله است که ارتفاع آن حدود 40 سانتی متر است و دانه ها به صورت غلاف هایی رشد می کنند که معمولاً در هر کدام دو دانه وجود دارد. عدس طعمی ملایم و خاکی متفاوت از طعم لوبیا دارد. پس از پختن، طعم لطیفی را آزاد می کنند. با این حال، طعم عدس با توجه به انواع مختلف متفاوت است و از طعم شیرین تا مغزی تا طعم تند فلفلی متغیر است. آنها به رنگ سبز مایل به قهوه ای کم رنگ، مانند نخود خشک، یا با رنگ های قهوه ای خالدار به نظر می رسند. نسبتا سفت می مانند و طعم ملایمی دارند.

اندازه و فاصله عدس:

میزان بذر 30 تا 40 کیلوگرم در هکتار توصیه می شود.

مراقبت از گیاه عدس:

بذرها را در عمق 2.5 سانتی متر بکارید و حتماً بلافاصله و به طور منظم خاک را آبیاری کنید تا زمانی که جوانه بزند. عدس خواص فیزیکی خاک را بهبود می بخشد و عملکرد غلات بعدی را افزایش می دهد. تثبیت بیولوژیکی نیتروژن یا سایر اثرات چرخشی می تواند دلیل افزایش محصول بعد از عدس باشد.

شرایط رشد عدس در مناطق مختلف رشد متفاوت است. در آب و هوای معتدل عدس در زمستان و بهار در دمای پایین کاشته می شود و رشد رویشی در اواخر بهار و تابستان اتفاق می افتد. بارندگی در این مدت محدود نیست. در مناطق نیمه گرمسیری، عدس در دمای نسبتاً بالا در پایان فصل بارندگی کاشته می شود و رشد رویشی روی رطوبت باقیمانده خاک در فصل تابستان رخ می دهد.

نور خورشید مناسب:

در سایه تحمل جزئی، آبیاری منظم در زمان بلوغ ضروری است.

خاک مناسب:

عدس می تواند در انواع مختلف خاک رشد کند، از ماسه گرفته تا لوم رسی، بهترین رشد را در خاک های لومی شنی عمیق با حاصلخیزی متوسط ​​دارد. pH خاک در حدود 7 بهترین خواهد بود. عدس تحمل سیل یا شرایط پر آب را ندارد.

آبیاری مناسب:

عدس را با 2.5 سانتی متر آب در هفته نگه دارید.

برداشت عدس:

پس از کاشت عدس، باید بعد از 2 تا 5 روز شروع به رشد کند. حدود 100 روز پس از کاشت عدسبرای چیدن آماده می شود.