بذر یونجه

یونجه گیاهی است که برخی افراد آن را به عنوان منبع کلسیم، پتاسیم، فسفر، آهن و ویتامین‌های A، C، E و K مصرف می‌کنند. گیاهی است که صدها سال به عنوان خوراک دام پرورش داده می شود. یونجه مدت‌ها به دلیل محتوای برتر ویتامین‌ها، مواد معدنی و پروتئین در مقایسه با سایر منابع غذایی مورد توجه بود. یونجه که بومی ایران است بیشتر به عنوان غذای دام‌ها کشت می‌شود. در انسان، اغلب به عنوان چاشنی مصرف می شود و به نظر می رسد از جذب کلسترول در معده جلوگیری می کند. یونجه بخشی از خانواده حبوبات است، اما یک گیاه دارویی نیز محسوب می شود. معمولا منبع مناسبی از ویتامین K هستند و همچنین حاوی بسیاری از مواد مغذی دیگر از جمله ویتامین C، مس، منگنز و فولات هستند. جوانه یونجه حاوی همان مواد مغذی است و همچنین کالری بسیار کمی دارد.

ویژگی های ظاهری یونجه:

یونجه گیاهی گلدار و چند ساله از خانواده حبوبات است. از آن برای چرا، یونجه و سیلو و همچنین برای کود سبز و گیاه پوششی استفاده می شود. دارای دسته‌هایی از گل‌های بنفش کوچک است که میوه‌های مارپیچی در 2 تا 3 نوبت حاوی 10 تا 20 دانه است. یونجه بومی آب و هوای معتدل گرمتر است.

اندازه و فاصله کاشت یونجه:

فاصله کاشت بذر یونجه 4 تا 7 سانتیمتر است

مراقبت از گیاه یونجه:

هنگام پرورش یونجه، منطقه ای را انتخاب کنید که آفتاب کامل داشته باشد. همچنین به دنبال منطقه ای با زهکشی خوب با سطح pH خاک بین 6.8 و 7.5 باشید. قبل از کاشت، باید منطقه را تمیز کنید، خاک را کار کنید و هر گونه زباله را حذف کنید.

نور خورشید مناسب:

به آفتاب کامل نیاز دارد.

خاک مناسب:

یونجه در زمین های تپه ای، زمین های صخره ای، خاک های کم عمق، خاک های فرسوده و غیره خوب عمل نمی کند. تقریباً همیشه در یک سایت همسطح و ته نشین که عاری از چاله است خوب عمل میکند.

آبیاری مناسب:

به آبیاری آهسته، منظم و پیوسته نیاز دارد.

برداشت یونجه:

برداشت یونجه معمولاً 40 روز پس از ظهور نهال ها انجام می شود.