بذر مریم گلی ترکه ای

مریم گلی ترکه ای عضوی از خانواده نعناع Lamiaceae و بومی منطقه مدیترانه است، اگرچه در بسیاری از نقاط جهان طبیعی شده است. سابقه طولانی در استفاده دارویی و آشپزی دارد و در دوران معاصر به عنوان یک گیاه زینتی باغی مورد استفاده قرار می گرفته است. این گیاه برای قرن ها در دنیای قدیم به دلیل مواد غذایی و خواص درمانی آن رشد می کرد و اغلب در گیاهان قدیمی به دلیل خواص معجزه آسای زیادی که به آن نسبت داده می شد توصیف می شد.

ویژگی های ظاهری مریم گلی ترکه ای:

مریم گلی ترکه ای درختچه ای دائمی و همیشه سبز با ساقه های چوبی، برگ های مایل به خاکستری و گل های آبی تا ارغوانی است. مریم گلی ترکه ای از نظر اندازه، رنگ برگ و گل و الگوی شاخ و برگ کاملاً متغیر هستند و انواع برگهای متنوع زیادی دارند. تقریباً 60 سانتی متر قد و عرض رشد می کند و گل های اسطوخودوس رایج ترین آنها هستند، اگرچه می توانند سفید، صورتی یا بنفش نیز باشند. این گیاه در اواخر بهار یا تابستان گل می دهد. برگها مستطیلی هستند و اندازه آنها به 65 میلی متر طول و 25 میلی متر عرض می رسد. برگها به رنگ سبز خاکستری، در سمت بالا زبر و در زیر به دلیل کرکهای نرم کوتاه و کوتاه تقریباً سفید هستند.

اندازه و فاصله کاشت مریم گلی ترکه ای:

بذر مریم گلی ترکه ای را در عمق 0.5 سانتی متری و در ردیف هایی به فاصله 30 الی 40 سانتی متر بکارید.

مراقبت از گیاه مریم گلی ترکه ای:

در شرایط مساعد در باغ، مریم گلی ترکه ای می تواند به اندازه قابل توجهی (1 متر مربع یا بیشتر) رشد کند، اما تعدادی از ارقام فشرده تر هستند. به این ترتیب آنها به عنوان درختچه های گلدار زینتی کوچک ارزش دارند، نه به دلیل خواص گیاهی آنها. برخی از آنها پوشش زمینی کم دارند، به ویژه در محیط های خشک آفتابی. مانند بسیاری از گیاهان، آنها را می توان در زمستان مرطوب و سرد از بین برد، به خصوص اگر خاک به خوبی زهکشی نشده باشد. اما به راحتی از قلمه های تابستانی تکثیر می شوند و برخی ارقام نیز از بذر تولید می شوند.

نور خورشید مناسب:

یک موقعیت گرم و محافظت شده در آفتاب کامل را ترجیح می دهد.

خاک مناسب:

به خاک نسبتاً حاصلخیز، مرطوب و با زهکشی خوب نیاز دارد.

آب مناسب:

به آبیاری منظم و زیاد دارد فقط از غرقابه شدن ریشه ها اجتناب شود. گیاهان باید هفته ای دو بار در غیاب باران آبیاری شوند تا ریشه ها در طول سال مرطوب بماند.